Ποδηλάτησα στην παλιά Λευκωσία, Κυριακή, με το κόκκινο ποδήλατό μου του εξήντα, στην αργία των οικιακών βοηθών. Τα παλιά καταστήματα - εκκλησίες, με πλαστικές καρέκλες για σκάμνους. Το πάρκο. Η κοπέλλα με τον καλοχτενισμένο, αφρούγιο κότσο ως τα γόνατα. Ένα μεγάλο, άδειο δερμάτινο πορτοφόλι που ανοίγει για να μπουν 50 σεντ ρέστα. Μια παρέα από κοπέλλες που είναι ντυνένες στ’ άσπρα, γελάνε, τρώνε, η μια κρατά το πλαστικό πιάτο, κάνει το ρύζι και το κάρυ μια μπαλίτσα με το αριστερό, και το ταϊζει στην άλλη. Παραγγέλνω τσάι με πιπερόριζα, καταλαβαίνω ότι κάνει 1.50, τα δίνω, όχι μου λέει, επιμένω, τα πέρνει. Τελικά νομίζω ήταν 50σ, θα φάνηκε άσχημο, ότι προσπάθησα να την πατρονάρω. Η Ναόμι μου δίνει καυτό ινδοκάρυδο για να δει αν αντέχω. Το παίζω γενναίος, μια χαρα, της λέω, τι;, αλλά μετά νιώθω τη φωτιά, γελάει, οι άλλες επίσης. Τυλιγμένο κάρυ σε ασιμόχαρτο, και μετά σ΄εφημερίδα, και μετά σε πλαστικό ροζ σακούλι. Δυσκολεύτηκα να ξοδέψω 5 ευρώ.
Και βγαίνωντας από το πάρκο με το ρομαντικό ποδηλατο μου, στο round about, καταλαβάινω αμέσως τη σχέση του Κύπριου με τους άλλους: οι Κύπριοι οδηγοί μόνο που δεν με τσίλλούν. Κανείς - μα κανείς - ενώ μπορεί, δεν με αφήνει να βγώ γιατί έχει ο Κύπριος κι η Κύπρια, μου φαίνεται, την ανάγκη να εξουσιάσει, και τη φοβία μήπως και του γελάσουν. Αντίδραση από ένα αποκιακό παρελθόν που πάντα τον καταπίεζε; Απελευθέρωση απ’ τους κοινωνικούς περιορισμούς, κι όλοι είμαστε το ίδιο στο δρόμο; Το κόστος όμως δεν είναι ισότιμο πάντα, άλλο να είσαι οδηγός, κι άλλο απροστάτευτος πάνω στο ποδήλατο (με ή χωρίς σέλλα- χαχα, παλιό το ανέκδοτο), και καλά, πού πας με τόση βιασύνη Κυριακή μεσημέρι, φίλε δικηγόρε με τη μπεμβέ εσγιουβί σου και τα φιμέ τα τζάμια, που δεν μπορείς να πας λίγο πιο αργά για να περάσει και το ποδήλατο;
Πάντως μια κοινωνία την κρίνουμε από το πως συμπεριφέρεται στους ευάλωτους. Στους ξένους κακά, στους ποδηλάτες επίσης. Η Κύπρος δεν έδειξε στους ξένους εργάτες ότι έχουν κάτι να κερδίσουν αν προσπαθήσουν να μάθουν τη γλώσσα, και τους πληρώνουν 400 ευρώ το μήνα, αυτούς που συγκρατούν με τις παλιοδουλειές τους ολόκληρη την κυπριακή οικονομία! Για τα δικαιώματα των λεσβιών και των τοιούτων θα ενδιαφερθεί;
Αυτά σκέφτομαι ενώ ποδηλατώ στον λάλλαρο, περνώντας απο τη μελλοντική διαμονή του πάπα. Καλώς να ορίσει, αλλά κι εγώ σκέφτηκα να διαμαρτυρηθώ, όχι επειδή είναι αιρετικός και λοιπές μαλακιές, αλλά επειδή είναι establishment, ανέχτηκε την παιδοφιλία, και, εγκληματικά, δεν μιλά για προφυλακτικά, και την πρόληψη των αφροδίσιων και ανεπιθύμητων εγκυμοσύνων. Όταν το AIDS και η φτώχια θερίζουν την Αφρική πώς μπορεί από τη θέση ηθικής ισχύος που (κακώς) τον έχουν βάλει, να μην διδάσκει το σεξ με προφυλακτικό; Πόσοι πρέπει να πεθάνουν επειδή ένας τράουλλος διδάσκει απόλυτες αξίες; Κανονικά σε όλες οι εκκλησίες θα έπρεπε να δίνουν δωρεάν προφυλακτικά. Παγκάρι, κεράκι, προφυλακτικό. Επειδή ασχολούνται, τάχα, με ανθρώπους, κι επειδή οι άνθρωποι θα γαμιούνται, έιτε το θέλουν είτε όχι. Βοηθήστε τους και στη ζωή πριν το θάνατο, όχι μόνο στη μετά-θάνατο [sic].
No comments:
Post a Comment