Έκανα κι εγώ τη βλακεία, όπως πολλοί συνομήλικοί μου, να έρθω στην Κύπρο για να μείνω. Εμείς που ζήσαμε Ευρώπες, Αμερικές και Αυστραλίες, γνωρίσαμε την ελευθερία του ξένου τόπου αλλά βαρεθήκαμε όλη μέρα στην τσίτα, και καφέ μόνο αν το κανόνιζες μια βδομάδα προηγουμένως. Στον ξένο τόπο με τη δουλειά μας ο καθένας, τις σπουδές, τις γνωριμίες, τους ερωτικούς δεσμούς. Και ένα καλοκαίρι όπως είμασταν διακοπές για 2 βδομάδες στην Κύπρο, με τις μπύρες και τους φίλους τους πρώτους και τις θάλασσες, κι ενώ ο ήλιος ζέσταινε τα κορμιά μας τα γαλατοπούρεκα μας μπήκε η ιδέα: Μπας και καταϊσιεφκουμασταν στο εξωτερικό κυνηγώντας την καριέρα; Μήπως η ζωή μας θα πρεπε να είναι πιο εύκολη, άνετη, με καφέ κάθε μέρα, με βουττί σε σαλάτες παραλιακών ταβέρνων;
Και ήρθαμε. Το honey moon ήταν μικρό, μέχρι να βρούμε τα ταιρκαστά, να δούμε την οικογένεια, τους φίλους, ωραία πράματα, αναγκαία. Στο εφηβικό δωμάτιό μας ο καθένας μέχρι να βρεθεί το ωραίο διαμέρισμα με μπαλκόνι για να φυτέψουμε λίγο δυόσμο, κανένα βασιλικό, να νιώσουμε ότι επιστρέψαμε, ότι ζούμε σε νησί και όχι στην ψατζιήν. Οι μήνες πέρασαν κι αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι τα πράματα δεν ήταν όπως τα είχαμε φανταστεί, η οικογένεια μπλεγμένοι ο ένας στα μπούτια του άλλου, τα φαγιά ήταν καλά αλλά βάλαμε κι από 4 κιλά. Κι ενώ από το εξωτερικό η απόσταση μας επέτρεπε να παρεμβαίνουμε συνεναιτικά στα οικογενειακά προβλήματα, τώρα βρίσκαμε τον εαυτό μας μπλεγμένο. Και μετά επιχειρήσαμε να θωρακήσουμε τον προσωπικό μας χώρο, μάταια, αφού ότι και να κάνουμε εδώ μαθαίνετε στην άλλη άκρη της πόλης. Και να κλάσεις, που λέει ο λόγος. Πόσο μάλλον να δημιουργήσεις μια διακριτική σχέση. Και καλά οι λίγοι από μας που τυγχάνει να είμαστε γκέι και οι γονείς μας το ξέρουν και δεν μας/τους πολλοκόφτει, οι άλλοι που δεν είναι out τί να πουν;
Και φτάνουμε εμείς, οι επαναπατρισθέντες, να αναπολούμε τις χώρες που έχουμε εγκαταλείψει. Να νοσταλγούμε λίγη βροχή, λίγη σκοτεινιά, παύση απ' τον ανελέητο ήλιο. Πάντως μια μικρή μελαγχολία είναι ευδιάκριτη και πραγματική, έστω κι αν το φθινόπωρο είναι ψεύτικο. Σε τέτοιες περιπτώσεις πού βρίσκει κάποιος έμπνευση; Πώς ξεφέυγει από την χώρα της ομοιογένειας, όπου οι πλείστοι προσπαθούν να μοιάζουν με τους άλλους, όπου η μάππα επιβάλλεται; Σε πόσα σινεμά να πάμε, πόσα δείπνα να μαγειρέψουμε, πόσο αναμασημένο θέατρο να δούμε; Στην αρχή είπαμε καλά, είμαστε δραστήριοι, έξυπνοι, δημιουργικοί και διαβαστεροί, θα τα κάνουμε όλα εμείς. Τα κάναμε. Τα πάρτυ, τις επιχειρήσεις, τα μαγαζιά, τις παραστάσεις. Ε, και μετά;
Δεν φταίει πάντα η χώρα, είναι κι οι προσδοκίες μας, αλλά πώς πρέπει να νιώθουμε, όταν μια αυταρχική αστυνομία που βλέπει πολλές ταινίες νομίζει ότι θα διατηρήσει την τάξη και το κύρος της δέρνωντας γυναίκες και παιδιά. (Νομίζατε ότι μόνο τους μετανάστες θα έδερνε;) Ή όταν μια ημικρατική τηλεόραση λογοκρίνει παρανοϊκά, πια, ακόμα και την λέξη "λεσβίες!" Αμάν, Θέμη, μα να λογοκρίνεις διαφημιστικό θεατρικής παράστασης, ρε, πας καλά;! See what I mean?
Showing posts with label θέμης. Show all posts
Showing posts with label θέμης. Show all posts
Sunday, October 24, 2010
Monday, October 18, 2010
10. Ο Θέμης είναι πελλός
Σήμερα είμαι επιρρεπής στα πολιτικά.
Κύριε Θ. Θεμιστοκλέους του ΡΙΚ: Γιατί είναι μέσα στον “κώδικα” σας και επιτρέπετε την προβολή κάθε επεισοδίου των Πατάτων Αντιναχτών με απεικονίσεις που χλευάζουν τη σεξουαλικότητα και τη συμπεριφορά των ομοφυλόφιλων και διαιωνίζουν, με φαινομενική αθωότητα, βλαβερά στερεότυπα, δείχνοντας, πχ, όλους τους γκέι άντρες ως θυληπρεπείς και να σούζουνται; Ε; Η κοινότητα των λεσβιών, ομοφυλοφύλων, αμφισεξουαλικών και διαφυλικών (ΛΟΑΔ) δεν έχει έλλειψη χιούμορ απέναντι στον εαυτό της, ίσα ίσα που ο αυτοσαρκασμός μας καμιά φορά σπάει κόκαλα, αλλά οι ομοφυλόφιλοι που ξέρω δεν φορούν γοβάκια ή ταγιέρ, μόνο λίγοι, και μόνο νύχτα και για καλό σκοπό, και ούτε σούζουνται κατά κανόνα. Το πρόβλημα, κύριε Θ. Θεμιστοκλέους μας είναι ότι όχι μόνο επιτρέπετε εκπομπές που αναδαυλίζουν την ομοφοβία, σε μια κοινωνία ήδη συντηρητική και ρατσιστική, αλλά δεν κάνετε τίποτε για να προστατεύσετε τους ΛΟΑΔ, μια ευάλωτη ομάδα σε τέτοιες κοινωνικές συνθήκες. Αλλά τουλάχιστον μας “ανέχεστε.” Δηλαδή τί θα κάνατε αν δεν μας ανεχόσασταν, θα μας τσιλλούσατε με το αυτοκίνητο και θα βάζατε και πισινή;
Ξυπνάτε, κύριε Θεμιστοκλέους μας, ο Κυπραίος άρχισε να σκέφτεται και να εντοπίζει την υποκρισία, το περιπαίξιμο και τις διακρίσεις – διάκριση σε εκστρατεία ενάντια των διακρίσεων, μπράβο σας, αυτό κι αν είναι μεταμοντέρνο. Πρέπει να βρείτε, με την συνοπαρτζιά σας, τους ομοϊδεάτες σας και τη γενιά σας (με το συμπάθκιον τζιόλις), άλλους τρόπους να κάνετε διακρίσεις, κι αλλού. Πρέπει να μάθετε ότι δεν μπορείτε να λαλείτε και να κάμνετε ότι θέλετε ενώ είστε στο ΡΙΚ. Λίγο decorum δεν βλάπτει.
Φυσικά δεν φταίτε μόνο εσείς. Πού είναι εκείνοι που σας διόρισαν να ρωτήσουν γιατί κόψατε το φιλμάκι; Πού είναι τα κόμματα, πλην του ΔΗΣΥ – που έπρεπε να μιλήσει επειδή δικός του βουλευτής εκφέρει ρατσιστικό λόγο - να πουν τη γνώμη τους για την έκθεση της επιτρόπου διοικήσεως για το σύμφωνο συμβίωσης; Και ποιάν “πολιτεία” περιμένουν όλοι να “θέσει το θέμα επίσημα” για να τοποθετηθούν, δεν είναι μέλη της Πολιτείας αυτοί που πληρώνονται κάπου 7,000 ευρώ το μήνα;
Πόρισμα πρώτον: στις επομένες βουλευτικές δεν πρέπει να μείνει υποψήφιος βουλευτής χωρίς να απαντήσει ξεκάθαρα: α) ποιά συγκεκριμένα μέτρα θα λάβει για το τέλος των διακρίσεων εναντίον τον ΛΟΑΔ ατόμων, κι όχι να δεσμευτεί αόριστα στα δικαιώματά τους (όπως έκανε ο ΔΗΣΥ), και β), ποιά γνώμη έχει για το σύμφωνο συμβίωσης. Πόρισμα δεύτερον: εμείς, σαν 10% των ψηφοφόρων, πρέπει να αρχίσουμε να ψηφίζουμε σαν πολίτες κι όχι σαν βλάκες, επί πολιτικών θέσεων, κι όχι επειδή έτσι ψηφίζει ο τζύρης μας, και σίγουρα όχι μόνο για τις θέσεις του κάθε κακομάζαλου πολιτικού στο κυπριακό. Το κυπριακό που κατάφεραν να μετατρέψουν: α) στο πιο μεγάλο εμπόδιο ωρίμανσης αυτής της κοινωνίας, και β), σε λόγο ύπαρξής τους που, άρα, πρέπει να συντηρούν.
- Πραγματική απορία: όταν μαζεύονται οι αδελφοί μασώνοι σε μια στοά και “κάνουν αγάπη” φορώντας άσπρα γάντια, τι κάνουν ακριβώς, πληζ απαντήστε στο ήμειλ. Εμένα μου φαντάζει πολύ ερωτικός αυτός ο μυστικισμός αλλά σίγουρα θα απογοητευτώ απ’ την πραγματικότητα (έχει μια τάση ν’ απογοητεύει). Σε άλλες στοές που έτυχε να βρεθώ, πάντως, γινόταν αγάπη, μα πολλή αγάπη. Περασμένα μεγαλεία και διηγόντας τα να κλαις.
Κύριε Θ. Θεμιστοκλέους του ΡΙΚ: Γιατί είναι μέσα στον “κώδικα” σας και επιτρέπετε την προβολή κάθε επεισοδίου των Πατάτων Αντιναχτών με απεικονίσεις που χλευάζουν τη σεξουαλικότητα και τη συμπεριφορά των ομοφυλόφιλων και διαιωνίζουν, με φαινομενική αθωότητα, βλαβερά στερεότυπα, δείχνοντας, πχ, όλους τους γκέι άντρες ως θυληπρεπείς και να σούζουνται; Ε; Η κοινότητα των λεσβιών, ομοφυλοφύλων, αμφισεξουαλικών και διαφυλικών (ΛΟΑΔ) δεν έχει έλλειψη χιούμορ απέναντι στον εαυτό της, ίσα ίσα που ο αυτοσαρκασμός μας καμιά φορά σπάει κόκαλα, αλλά οι ομοφυλόφιλοι που ξέρω δεν φορούν γοβάκια ή ταγιέρ, μόνο λίγοι, και μόνο νύχτα και για καλό σκοπό, και ούτε σούζουνται κατά κανόνα. Το πρόβλημα, κύριε Θ. Θεμιστοκλέους μας είναι ότι όχι μόνο επιτρέπετε εκπομπές που αναδαυλίζουν την ομοφοβία, σε μια κοινωνία ήδη συντηρητική και ρατσιστική, αλλά δεν κάνετε τίποτε για να προστατεύσετε τους ΛΟΑΔ, μια ευάλωτη ομάδα σε τέτοιες κοινωνικές συνθήκες. Αλλά τουλάχιστον μας “ανέχεστε.” Δηλαδή τί θα κάνατε αν δεν μας ανεχόσασταν, θα μας τσιλλούσατε με το αυτοκίνητο και θα βάζατε και πισινή;
Ξυπνάτε, κύριε Θεμιστοκλέους μας, ο Κυπραίος άρχισε να σκέφτεται και να εντοπίζει την υποκρισία, το περιπαίξιμο και τις διακρίσεις – διάκριση σε εκστρατεία ενάντια των διακρίσεων, μπράβο σας, αυτό κι αν είναι μεταμοντέρνο. Πρέπει να βρείτε, με την συνοπαρτζιά σας, τους ομοϊδεάτες σας και τη γενιά σας (με το συμπάθκιον τζιόλις), άλλους τρόπους να κάνετε διακρίσεις, κι αλλού. Πρέπει να μάθετε ότι δεν μπορείτε να λαλείτε και να κάμνετε ότι θέλετε ενώ είστε στο ΡΙΚ. Λίγο decorum δεν βλάπτει.
Φυσικά δεν φταίτε μόνο εσείς. Πού είναι εκείνοι που σας διόρισαν να ρωτήσουν γιατί κόψατε το φιλμάκι; Πού είναι τα κόμματα, πλην του ΔΗΣΥ – που έπρεπε να μιλήσει επειδή δικός του βουλευτής εκφέρει ρατσιστικό λόγο - να πουν τη γνώμη τους για την έκθεση της επιτρόπου διοικήσεως για το σύμφωνο συμβίωσης; Και ποιάν “πολιτεία” περιμένουν όλοι να “θέσει το θέμα επίσημα” για να τοποθετηθούν, δεν είναι μέλη της Πολιτείας αυτοί που πληρώνονται κάπου 7,000 ευρώ το μήνα;
Πόρισμα πρώτον: στις επομένες βουλευτικές δεν πρέπει να μείνει υποψήφιος βουλευτής χωρίς να απαντήσει ξεκάθαρα: α) ποιά συγκεκριμένα μέτρα θα λάβει για το τέλος των διακρίσεων εναντίον τον ΛΟΑΔ ατόμων, κι όχι να δεσμευτεί αόριστα στα δικαιώματά τους (όπως έκανε ο ΔΗΣΥ), και β), ποιά γνώμη έχει για το σύμφωνο συμβίωσης. Πόρισμα δεύτερον: εμείς, σαν 10% των ψηφοφόρων, πρέπει να αρχίσουμε να ψηφίζουμε σαν πολίτες κι όχι σαν βλάκες, επί πολιτικών θέσεων, κι όχι επειδή έτσι ψηφίζει ο τζύρης μας, και σίγουρα όχι μόνο για τις θέσεις του κάθε κακομάζαλου πολιτικού στο κυπριακό. Το κυπριακό που κατάφεραν να μετατρέψουν: α) στο πιο μεγάλο εμπόδιο ωρίμανσης αυτής της κοινωνίας, και β), σε λόγο ύπαρξής τους που, άρα, πρέπει να συντηρούν.
- Πραγματική απορία: όταν μαζεύονται οι αδελφοί μασώνοι σε μια στοά και “κάνουν αγάπη” φορώντας άσπρα γάντια, τι κάνουν ακριβώς, πληζ απαντήστε στο ήμειλ. Εμένα μου φαντάζει πολύ ερωτικός αυτός ο μυστικισμός αλλά σίγουρα θα απογοητευτώ απ’ την πραγματικότητα (έχει μια τάση ν’ απογοητεύει). Σε άλλες στοές που έτυχε να βρεθώ, πάντως, γινόταν αγάπη, μα πολλή αγάπη. Περασμένα μεγαλεία και διηγόντας τα να κλαις.
Subscribe to:
Posts (Atom)