26. Γιατί είμαι γκέι; Αμμεϊρεφκε! - 7/11/2010

Να το ξεκαθαρίσω για να τελειώνουμε, γιατί εγίναν τα νεύρα μου λουβκιά: δεν έχει σημασία ο λόγος που είμαστε γκέι, αν γεννηθήκαμε ή γίναμε έτσι, αν είναι επιλογή ή όχι, αν την ομοφυλοφιλία την συναντούμε στη φύση ή όχι. Οκέι;

Το πιο ενδιαφέρον στο θέμα αυτό είναι γιατί να γίνετε καν συζήτηση. Τί κερδίζουμε αν απαντήσουμε αυτό το ερώτημα; Στο πλαίσιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων χρειάστηκε κανείς ποτέ να δικαιολογήσει τη διαφορετικότητά του, γιατί, πχ, είναι πιο μαυριδερός ή μουσουλμάνος; Άρα, ποιά σημασία έχει να αποδείξω αν ο λόγος που γουστάρω άντρες είναι στο DNA μου; Ή μήπως θα έκανε κάποιους στρέιτ να νιώσουν ότι κέρδισαν το γενετικό καζαντί, ενώ οι γκέι όχι;

Σημασία έχει ότι, όταν ένα άτομο θέλει να είναι με άτομο του ίδιου φύλου (άνω των 17 στην Κύπρο, και συναινών), δική του δουλεία, τους άλλους δεν τους επηρεάζει καθόλου. Εκτός, ενδεχομένως, από το να ταρακουνεί τις αντιλήψεις τους. Αλλά και τί έγινε; Εμένα οι αντιλήψεις μου ταρακουνιούνται κάθε φορά που κυκλοφορώ στους δρόμους και βλέπω μερσεντάρες παρκαρισμένες στα πεζοδρόμια, χωρισιές πάνω που φαλάκρες, καμπαρέ τζιαι μπούκκικά γεμάτα. Ή κάθε φορά που ακούω τον κάθε πολιτικό που έφαεν τζι έσπασε μ' εφτά μασέλλες να μου λαλεί τί πρέπει να κάμω, ενώ συνεχίζει να διαιωνίζει το Κυπριακό με την ελπίδα ότι θα παραμείνει, ο ίδιος, επίκαιρος. Γι' αυτό μεν μου εγίναν ούλλοι τωρά προστάτες της ηθικής της Κύπρου, ή να νομίζουν ότι υπάρχει ένα απόλυτο, καθολικό μέτρο ηθικής: προφανώς ο καθένας έχει το δικό του.

Παρακολουθώντας μια διάλεξη την εβδομάδα που πέρασε για τα εγκλήματα στην Κύπρο κατά των ανθρώπων με άτυπη σεξουαλικότητα, διαπίστωσα τα εξής:
1. Υπάρχει πρόβλημα εγκλημάτων μίσους, αλλά αυτό θα μπορούσα να σας το πω κι εγώ. Ώσποσον εννά ζιώ να σας παραντζιέλλω;
2. Στην Κύπρο χρειαζόμαστε ένα Βαλλιανάτο να τα λέει εντελώς χύμα, χαρισματικό, διαβασμένο και με ευφράδεια. Παιδιά της accept το ξέρω ότι είναι αρχή, αλλά χρειάζεστε διάβασμα.
3. Η "απεύθυνση χαιρετισμού" σε μια διάλεξη δεν σημαίνει μπαίνω, δείχνω τη φάτσα μου και φέυγω. Αν κάποιος ενδιαφέρεται για το θέμα περισότερο απ' ότι ενδιαφέρεται για τις πιθανές ψήφους του ΛΟΑΤ πληθυσμού, αν ενδιαφέρεται για το θέμα στη βάση των ανθρωπίνων δικαιώματων κι αν είναι εναντίον των διακρίσεων, θα πρέπει να το δείχνει μένωντας και συζητώντας. Εμείς οι ΛΟΑΤ και οι συμμάχοι τους πρέπει να ζητάμε από τους πολιτικούς να είναι συνέταιροι και σύμβουλοι στο πλαίσιο της κοινωνίας των πολιτών, όχι να είναι πατρικιανοί που μας δεούν με την προστασία τους (ή κάνοντάς μας "ιτά"). Απ' την άλλη βλέπω το θέμα και πιο ψυχρά και δέχομαι την συμμετοχή πολιτικών όσο κι αν υποψιάζομαι "προεκλογική εκστρατεία." Beggars can't be choosers και σ' αυτό το στάδιο, αφού η αρχή των ίσων δικαιωμάτων δεν είναι αρκετή, ανέχομαι να έχουμε ως δέλεαρ την ΛΟΑΤ ψήφο.

- Ήρθε και ο φίλος ο καλύτερος για shιshίνισμα και catching up και φάγαμε μια κούππα ρόδια. Χαλάλι τα μαυρισμένα χέρια.