31. Crush?

-Δεν είναι που δεν έχω την επιθυμία. Είναι που δεν την έχω τόσο πολύ. Είναι που βαριέμαι να ασχοληθώ με αππωμένους μιτσιούς και κομπλεξικούς συνομήλικους και παλαίμαχους (αν και υπάρχουν εξαιρέσεις). Και πάει κι ένας μήνας που συνευρέθηκα με το ωραίο τουριστάκι με τα μπλε μάτια. Ευτυχώς που δουλεύω στο πρότζεκτ με τους ξένους, διότι θα έκοβα φλέβες στην βαρυχειμωνιά. Άσε που ο ένας είναι ενδιαφέρουσα υπόθεση. Πρώτον, είναι σχετικός (παύση). Με το κόμμα (παύση). Δικός μας (παύση). Βουττά τον τον σιουσιούκκον, πώς το λέμε ρε μάνα μου, είναι γκέης. (Αν δεν είναι, εγώ κρεμάζω το βρακί μου κι αποσύρομαι απ' την ενεργόν δράσιν). Δεύτερον, είναι ομορφούης. Όχι γκόμενος, αλλά ευπαρουσίαστος, λίγο παράξενη φάτσα κατ' ακρίβειαν, αλλά συμπαθητικός. Κι ευγενικός και καλός στη δουλεία του. Και ασπρούης με πράσινα μάτια. Τα αγγλικά του, όμως, είναι όπως του Μπόρατ. [Αλλά καλά, κι ο Κυπριανού μιλούσε όπως τον Μπόρατ. Κι ο Χριστόφιας λέει για τις βιασμένες παρθένες της Κύπρου των οποίων ο υμένας πρέπει να αποκατασταθεί, ή κάτι τέτοιο, θα σε γελάσω. (Με τόσα teleprompter ο Ομπάμα δεν μάθαμε τίποτε; Απορώ κι εξίσταμαι).] Το άλλο του κακό, του παιδιού, όχι του Χριστόφια, είναι η χορτοφαγία. Ε, όχι! Εδώ κι αν εξίσταμαι. Αλλά θα κάνω τόπο στην οργή.


Αλλά πως να προχωρήσω αυτήν την ευχάριστη γνωριμία προς την έγκαυλον δραστηριότηταν; Ομολογώ μίαν άλφα αμηχανίαν στην πρώτη προσέγγιση άλλου αρσενικού με απότερω σκοπό την ερωτικήν ευδαιμονίαν. "Αδυναμία φλερταρίσματος" θα μπορούσα να την ονομάσω που μάλλον ωφείλεται στο γεγονός ότι δεν πέρασα την όλη φάση του γυμνασίου "πιάνω τα, χαλώ τα," Γιώργος + Νίκος = LFE, καρδιούλες στα θρανία, σκασιαρχείο για να παίξουμε μπιλιάρδο στο Μύθο, με κάτι φράντζες και κούρεμα καππελλάκι και αηδίες. Τω καιρώ εκείνω, εγώ ήξερα ποιός ήμουν αλλά εχώννουμουν που τον εαυτό μου. Τέλος πάντων, ας μην analyse and paralyse, again, πώς προχωρώ είναι το θέμα, πώς μετατρέπω το φόβο για φλερτάρισμα σε πράξη, και σε καλό κρεβάτι, χαρτώματα και πιθανούς απογόνους - in no particular order?


Λέω να ανιχνεύσω αν υπάρχει ενδιαφέρον απ' την πλευρά του. Ενδιαφέρον σίγουρα υπάρχει, περιορίζεται όμως στην ανάγκη του να ξεβαωθεί απ' το ξενοδοχείο για μια από τις περιζήτητές μου ξεναγήσεις; Κάτι πρέπει να σκεφτώ για να τον αποπλανήσω γιατί εγεμώσαμεν αζαγιές, που λέει και η φίλη η καλλύτερη. Θα προβώ στα δέοντα και θα σας ενημερώσω.


-Τα συγχαρητήριά μου για το Συνέδριο Δικτύωσης κι Αλληλεγγύης που διοργάνωσε στη Λευκωσία η ILGA-Europe με οργανώσεις από Κύπρο, Ελλάδα, Τουρκία, Μάλτα. Αξιοσημείωτη η συμμετοχή τριών οργανώσεων από την Κύπρο: του Απελευθερωτικού Κινήματος Ομοφυλοφίλων Κύπρου με τον κ. Μοδινό, της Accept και της τ/κ Πρωτοβουλίας Ενάντια στην Ομοφοβία. Μπράβο, προχωρούμε. :)


- Έλεγα για εκθέσεις με θέμα την ομοφυλόφιλη αγάπη τις προάλλες, εδώ μια αρχή: "Διαφορετικές Οικογένειες, Ίδια Αγάπη," στην Αίθουσα Ειρήνη στην Λήδρας, μέχρι τη Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου. (Τουλάχιστον αυτή δεν μυρίζει αρπαχτή…)

15. Το Beach Party

Τί ωραία που τα' νε.
Το φεγγάρι γεμάτο, οι παγωνιέρες το ίδιο, η θάλασσα τσακρί, οι μπύρες το ίδιο. Η παρέα μου έτοιμη για όλα, το ίδιο και οι άλλοι 250-300 γκέι, λεσβίες και οι φίλοι τους.

Ο εστιάτορας, αναμφίβολα χαρούμενος για την απρόσμενη πελατεία, ρωτούσε τάχα αδιάφορα αλλά ερευνητικά "Πόθθεν ήρτετε;" φυσικά μάλλον σκεφτόταν, "μα έσιει τόσους, που ήταν χωσμένοι τόσον τζιαιρόν;" Μy feelings exactly. λίγη φοβία προς το άγνωστο είχε να την ξεπεράσει ο άνθρωπος, μια διαδικασία προσαρμογής επιβαλλόταν, δεν τον αδικώ, που ξαφνικά η λαϊκιά ψαροταβέρνα του έγινε στέκι λεσβιών, ομοφυλόφιλων, αμφισεξουαλικών, διαφυλικών, συγγενών και τέκνων. Αλλά αυτός κι η οικογένειά του, 2-3 γενεές της οποίας καθόταν σύσσωμη στην πάνω πέργολα, κατάλαβαν ότι οι λεσβίες και οι γκέι μοιάζουν όπως όλους τους άλλους, κάμνουν τις ίδιες πελλάρες, πίνουν τις ίδιες μπύρες, ακούν την ίδια μουσική, με την διαφορά ότι μπορεί να τα κάνουν όλα λίγο πιο fabulously. Α, και ερωτεύονται και φιλούν άτομα του ίδιου φύλου. Είμαι σίγουρος ότι αυτός, ή άλλος εστιάτορας δεν θα αρνηθεί να ξαναπουλήσει 1-2 ψυγεία ποτά, έστω και σε λοάδ άτομα. (Πάντως να μου το θυμηθείται, σε λίγα χρόνια τα μαγαζιά κι οι επιχειρήσεις θα shίζουνται να μπουν σε λίστες gay friendly υποστατικών, γιατί θα δουν ότι οι λοάδ έχουν και ξοδεύουν. Αποδοχή μέσω του ροζ ευρώ, αλλά έστω κι έτσι.)

Τελικά οι bears, οι συμπαθείς τριχωτοί και ευτραφείς αρκούδοι είναι παντού, ένα φαινόμενο που συναντάς σ' όλες τις χώρες. Θέλω να τους αφιερώσω το επόμενο τραγούδι επειδή ενώ οι πλήστοι άλλοι προσέχουμε τί θα φαμε και τί θα φορέσουμε, αυτοί φαίνεται να τα 'χουν ξεπεράσει όλα αυτά κι απλώς περνούν καλά, ακομπλεξάριστα και όμορφα, και είναι πάντα έτοιμοι να σε δεχτούν στην παρέα τους. Άσε που ο ένας ο bear cub, το αρκουδάκι, ήταν και αρκετά γκόμενος, τολμώ ν' αναφέρω.

Ένα σφηνάκι θέλω να κεράσω στην femme dyke με το τάγκα και στον νεαρό yogi/πεταλουδίτσα που έστησαν ολόκληρες χορογραφίες μπροστά στην κάμερα πάνω στην άμμο, και μέσα στο νερό, ένα ωραίο camp στοιχείο, για να μην ξεχνιόμαστε, έστω κι αν εγίναν ολόπυλοι.

Εύσημη μνεία απονέμεται στο παιδί που κρατούσε την rainbow flag και χόρευε, στην κορού που εβάσταν μια σφυρίχτρα έστω τζι αν μας εκούφανε, και στο ευσυνείδητο παιδί που μοίραζε προφυλακτικά. Και δεν μπορώ να μην αναφέρω τον απίστευτα χοτ μπαρμαν τον σκαλιώτη που την έχει τόση (λένε) που κερνούσε μπύρες και glow sticks.

Εντυπωσιάστηκα που κατέβηκαν τόσοι πολλοί στο πάρτυ, πράμα που σημαίνει ότι όλοι χρειαζόμασταν ένα κοινωνικό συμβάν. Χάρηκα που ήρθαν πολλές λεσβίες και πολλοί γκέι, πολλοί φίλοι τους, όλων των ηλικιών και καταγωγών, απ' όλες τις πόλεις και από πολλές χώρες. Χάρηκα επίσης γιατί πολλοί συζήτησαν, γνωρίστηκαν, άλλοι γνωρίστηκαν σαρκικώς, κι άλλοι ερωτεύθηκαν.

Α, είδα και τον πρώην, χαιρετιστήκαμε γλυκά κι ο καθένας με την παρέα του (τί σου είναι οι σχέσεις, ε; να είσαι με κάποιον και να νοιώθεις τόσο οικεία, και λίγο μετά να το έχεις ξεπεράσει εντελώς). Έδωσα και συνέχεια σ' ένα νέο φλερτ που παίζει τελευταία, για να δούμε.
Περάσαμε πολύ ωραία.

6. Τσιαττιστόν και σχολείον

Αν είσουν στρέιτ μαθητής γυμνασίου ως πριν λίγα χρόνια, στο σχολείο μάθαινες για το σεξ στο μάθημα των Διαφυλικών Σχέσεων. Αν ήσουν γκέι μαθητής μάθαινες πως είσαι ανώμαλος. Σήμερα, είτε είσαι γκέι είτε στρέιτ μαθητής, δεν μαθαίνεις τίποτε για το σεξ στο σχολείο γιατί καμιά κυβέρνηση δεν τολμά να πλησιάσει το θέμα και να μιλήσει ακομπλεξάριστα για τον ανθρώπινο ερωτισμό. Τόσος καυκάς για την εκπαιδευτική μεταρύθμιση και, απ’ ότι μαθαίνω, ούτε λόγος για συμπερίληψη μαθήματος σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης.

“Διαφυλικές Σχέσεις”, μεταξύ των δυο φύλων δηλαδή, όχι σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, μπας και μείνει ανοιχτή καμιά τρυπίτσα και γλιστρήσει μέσα καμιά αναφορά σε σχέσεις μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, σε action στ’ αποδυτήρια, σε λίγο τρίψιμο πάνω απ’ το τζην, σε κανά άγγιγμα κάτω απ΄το θρανίο την ώρα των μαθηματικών. Μπας και μολύνουμε τα παιδιά μας με ανωμαλίες.

Αυτά τα παιδιά που προσπαθούμε να προστατεύσουμε από το ίδιό τους το σώμα, τις ορμές, το πάθος και τον πόθο τους, στα οποία προσπαθούμε να διδάξουμε την αυτοαστυνόμευση του σώματος, την εγκράτεια, την ομοιομορφία - αυτά τα παιδιά γαμιούνται από τα δεκατρία. Όσα δεν τους λέμε τα μαθαίνουν απ΄το ίντερνετ, τους συμμαθητές, την τηλεόραση, τις τσόντες και στην πράξη. Αλλά πόσο εύκολο είναι να μάθεις να πειραματίζεσαι με την σεξουαλικότητα και το σώμα σου - με ασφάλεια - στην Κύπρο σήμερα; Να δείχνεις και να απαιτείς σεβασμό στον έρωτα όταν μαθαίνεις μόνο απ΄τις τσόντες; Και να αποδέχεσαι αυτούς με διαφορετικό πόθο απ’ τον δικό σου – τους λοατ - βλέποντας μόνο τηλεόραση;

Κατά τ΄άλλα, αυτή η κοινωνία που, μοραλιστικά, δεν μαθαίνει στα παιδιά της πώς να βάζουν ένα προφυλακτικό, κυρήσσει την ευπρέπεια, ζητά απ΄τα κορίτσια να είναι παρθένες κι απ’ τ’ αγόρια να είναι γαμιάδες, απαιτεί “σεβασμό προς τους θεσμούς”, την ίδια ώρα που επιτρέπει τα καμπαρέ, που ο αρχιεπίσκοπος μετρά ππαράες, στο εθνικό συμβούλιο λεν ανέκδοτα, και όλοι ξενογαμούν.

Πόσο φοβάται αυτή η κοινωνία τον πόθο της; Πόσες ενοχές πιά; Το καλό είνα ότι τα παιδιά δεν κολλούν, και επειδή η υποκρισία της κοινωνίας μας ΒΡΩΜΑΕΙ και την μυρίζονται, της ρίχνουν μολότοβ.

- Πάντως προψές είδα αυτό σ’ ένα gay dating site και μ’ έκανε να χαρώ, στο προφίλ ενός παιδιού απο την επαρχία Λάρνακας. Άσιλα gay pride. Αφήστε την Κυριακού Πελαγία να ξυπνήσει μέσα σας, τα τσιαττιστά τραγουδιούνται, δεν διαβάζονται:

“Εε!
Σε μια γνωστήν μου είπα το τζι επέλλανεν ο νους της,
πως όι έν αντρέπουμε να πω πως είμαι πούστης.
Ως που’ σιει παπάες τζι εκκλησιές π’ ούλλον εγκληματούσιν,
Άλλοι να δουν τα μούτρα τους, χωσμένα μες τα μούσια τους, τζι άλλοι να αντραπούσιν.

Εε!
Αν κάποιοι εν κομπλεξικοί τζιείνο εν πρόβλημάν τους,
Τζιαι η δική μου η ζωή έννεν που τη δουλειά τους,
Εν τζι είπα για τα σιέλλια τους πώς να τα ρεουλάρουν,
Ούτε τζιαι για τον κώλον πως να τον κουμαντάρουν.”

- Μπράβο και στην Accept για το παρθενικό/εθνικό της coming out. Με την ΜΚΟ, επιτέλους γινόμαστε λίγο πιο ορατοί και μετρήσιμοι σαν ψηφοφόροι, αν όχι σαν πολίτες.