Το πράμα τελειώνει, αν δεν τέλειωσε ήδη, κι εγώ απλώς θα το μάθω δεύτερος.
Το εσώρουχό του που φορώ, η πατερημί για το καθρεφτάκι του αυτοκινήτου μου που μου έδωσε, τα κοχύλια στο παράθυρο απ' το ηλιοβασίλεμα δίπλα στον φάρο. Τελικά αυτά θα μείνουν να αγγίζω.
Κι εντάξει, θα το διαχειριστώ, θα προχωρήσω, θα είμαι εντάξει, θα κουβαλώ κι αυτό το μπαγκάζι.
Αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι η σιωπή του.
Ούφφου.
Η εποχή των Radiohead επιστρέφει.
Και πάλι μόνος :)
No comments:
Post a Comment