Με ηλεκτρίζεις...

Charlie the unicorn

Άμαν είσαι πίττα τούτο γίνεται πολλά ενδιαφέρον:

Σκοτώστε τους γκέι

David Kato - In Memoriam Heroic campaigner for LGBTI freedom murdered in Uganda London - 27 January 2011 Ugandan LGBTI rights activist David Kato was found murdered in his house on 26 January 2011. He had received homophobic death threats and had been pictured and named by Uganda's Rolling Stone magazine in an article that called for gay people to be killed. British human rights campaigner Peter Tatchell said: "My sincere condolences to Sexual Minorities Uganda (SMUG) and to the Ugandan LGBTI community concerning the tragic, brutal murder of David Kato. "I salute David and his immense, brave contribution to LGBTI human rights in Uganda. "He was an inspiring campaigner of long and great commitment. "David will live on in our memories. He will also live on through the rights and equalities that LGBTI Ugandans will win eventually thanks to his many years of tireless groundwork and campaigning. "I express my admiration and appreciation to all the members of SMUG who are battling for LGBTI freedom in conditions of great adversity and danger. Their courage and tenacity is awesome. "This savage killing will, I hope, finally prompt Uganda's political, religious and media leaders to cease their homophobic witch-hunts. Their hatred helps create the bigoted atmosphere that leads to queer-bashing violence. "I urge the government of Uganda to withdraw the 'kill the gays' Anti-Homosexuality Bill, decriminalise same-sex relations and legislate protection for LGBTI people against discrimination and hate crimes," said Mr Tatchell.

-- www.petertatchell.net

Delicious

Definition of Queer

Are We The Dining Dead?

Ωραίο.


"...We are the victims of our flambé, we are to drown in our coffees, we are to boil in our soup, we are to pass on our yawns, we are to grow the color of our chairs, we are to douse our salads with the juices of our sameness, and we are to deserve it..."


Κλικ δαμέ:
Dirty Things: Are We The Dining Dead?: "The time is afternoon and Joel sits in a restaurant with his dearly beloved, or whatever she has devolved into. She’s chewing on her chicken..."

Rehearsals for Extinct Anatomies

Fred Babysits a Psycho

Πολλή κουλτούρα έπεσε δαμέσα.

Ε, όχι και ποίηση, αυτό χρειάζεται ο κόσμος, ακόμα έναν κακό ποιητή.

Το πράμα με τον μιτσή πάει καλά, μιλούμε κάθε μέρα, κατουρκούμαστεν πάνω μας, είναι τέλεια, θα τον επισκεφτώ και βλέπουμε. Στη δουλειά ακόμα παίζω πελλόν, τον θυμούμαι συνέχεια, τους καφέδες του, τα σάντουϊτς του, τα χαλλούμια του για lunch. Ομολογώ πως αρχίζω να ξεχνώ το σώμα του, πώς ένιωθα το στήθος του στις παλάμες μου. Ουφφφ... :)

Γνωρίστε τον Fred:

Πρασινομμάτικο 3

Μια μέρα έπινε νερό και μου έδωσε λίγο από το στόμα του. 
Λίγο βύζαγμα μωρού, λίγο θεία κοινωνία, λίγο τέλος.
Και μετά κάπνιζε ένα τσιγάρο και τρελλάθηκα να γευτώ την πικράδα του στόματός του. 









Tην μέρα που έφευγε, λίγες στιγμές πριν έρθει το ταξί, εμείς ακόμα κατασπαραζόμασταν. Το ταξί ήρθε, περίμενε, ο ταξιτζής τηλεφώνησε, του' παμε εντάξει και ξανά ν' αρπαζόμαστε. 'Ωσπου έσκισε τα χείλη του απ' τα δικά μου κι έκλαψε.  

Arvo Part

Απίστευτο κομμάτι. Και μετά, το masterclass.

Bjork - Modern Minimalists

Διαβασμένη, φοβερή μουσικός και adorable.

Όχι μόνος, Σόλων...

Πρασινομμάτικο 2

Μου είπε πως μ' αγαπά! "Κι εγώ," του φώναξα αμέσως. 
Και μετά έφυγε.
Την έπαθα κανονικότατα μαζί του, και τώρα έφυγε για τη χιονισμένη χώρα, στο διαμέρισμα του με τις δύο άσπρες γάτες. 

Τις πλείστες φορές όταν κάναμε έρωτα το κεφάλι μου ήταν άδειο από σκέψεις - σπάνιο, να είμαι τόσο αφοσιωμένος σ' ένα πράμα - αλλά άλλες φορές όταν κάναμε έρωτα γλυκά και όμορφα - και κάποτε ηρωικά και μετά πάσας σπουδής - είχα στο νου μου διάφορα τραγούδια. 

Ευτυχώς ξεφύγαμε απ' τη Γιουροβίζιον. Αλλά Μαρίζα Κωχ;! ΚΩΧ;!

Γνωρίστε την La Paqui

Καμπ καθαρίστρια αποχωρητηρίων, μια ληστεία περιπτέρου κι μια εντελώς gratuitous σκηνή cruising. There's something about men in drag...

Και το blog δαμέ. 


Κι επειδή η Eurovision είναι παντού, το καλύτερο cover του τραγουδιού:

Πολίτη αντίο.

Κάθετε δίπλα μου και μου καθαρίζει ρόδια. Το γκέινταρ μου αποδείχτηκε αλάνθαστο και το τταζέτικο απ' τη δουλειά πέρασε 30 συνεχόμενες ώρες να κείτεται μαζί μου στον καναπέ και στο κρεβάτι. Και τώρα μου καθαρίζει ρόδια ενώ εγώ γράφω. Σκέφτομαι και γράφω. Σκέφτομαι τί έγραψα τον τελευταίο χρόνο στο Υπογάστριο, που πήρε τ' όνομά του από τη μαλακή, ευάλλωτη περιοχή μεταξύ του ομφαλού και του εφηβαίου, το κέντρο της συνείδησης και του έρωτα, που είναι λίγο κρυμένο και λίγο ευαίσθητο, όπως τα θέματα σεξουαλικότητας και κοινωνικού φύλου στην Κύπρο. 

Υπέγραφα πάντα ως Τοιούτος τη στήλη αφού είμαι γκέι κι αφού χρησιμοποιώντας τη λέξη ένιωθα ότι την επανακτούσα απ' αυτούς που την είχαν για βρισιά - ευγενική μεν, αλλά βρισιά. Όνομα δεν έβαλα ποτέ επειδή δεν ήθελα να χαρακτηρίζομαι μόνο σαν γκέι. Είμαι και πολλά άλλα πράγματα ταυτόχρονα. Μόνο στα πλαίσια του κινήματος των πολιτικών δικαιωμάτων για τα ΛΟΑΤ άτομα είναι σημαντική η ταμπέλλα, για λόγους εμφανότητας αυτής της κοινότητας, για να γίνει υπολογίσιμη.  (The more, the merrier, βγείτε από τις αρμαρόλλες που είστε κρυμμένοι).

Προσπάθησα να γράψω ανοιχτά  για τη ζωή των γκέι στην Κύπρο για να αποδείξω ότι υπάρχουμε, ότι είμαστε εδώ, ότι ζούμε και κάνουμε έρωτα. Έγραψα για σχέσεις, χωρισμούς, φίλους, γκόμενους, ξεπέτες, πολιτικούς, στρινιασμένους και τσούλες. Για ξανθούς τουρίστες που με τρέλλαναν, για πάρκα, για το σώμα και την αυτοαστυνόμευσή του, για τη γλώσσα στο σεξ κι αν λέμε "τελειώνω" ή αν λαλούμε "εννα χύσω". Έγραψα για τη μοναξιά και την απέραντη απελπισία του σύγχρονου ανθρώπου στο ίντερνετ καθώς αναζητά αγάπη σε βρώμικες τρύπες. Μερικές φορές δεν σκέφτηκα, και έγραψα  και στεναχώρησα φίλους. Άλλες φορές έγραψα και προκάλεσα με τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες μιας (κακής) πίπας. Και κάποτε κατάφερα να προκαλέσω έξαψη σε κάποιους και πολύ το χάρηκα. Κάποιοι με διάβαζαν από περιέργεια, για να δουν τί έκανε ο πούστης αυτή τη βδομάδα, άλλοι διάβαζαν για να πιάσουν κουράγιο από κάπου γιατί δεν άντεχαν να προσποιούνται πως τάχα καβλώνουν στα wet t-shirt contests με τουρίστριες. Κάποτε μπορεί να έβγαινε χιούμορ μ' αυτά που έγραφα. Και μια-δυο φορές μπορεί να έγραψα κάποια σκέψη έξυπνη και δική μου.  Προσπάθησα να γράψω για τον Πόθο αλλά ποτέ δεν κατάφερα να εξηγήσω επαρκώς γιατί αυτή η κοινωνία φοβάται τον Πόθο... 

Επειδή δεν είμαι σίγουρος αν ένας ανώνυμος συγγραφέας είναι και το καλύτερο πρότυπο, 

Επειδή μερικές φορές έπιασα τον εαυτό μου να προσπαθεί να δικαιολογήσει την ίδια την ύπαρξή μου, την ιδιαιτερότητα, την διαφορετικότητα μου,  να επιβεβαιώσει την ταυτότητά μου, 

Επειδή  ο χρόνος λιγοστεύει μέχρι την τελική συμφιλίωση με τον εαυτό μου και την διαπραγμάτευση με τον λάκκο, κι εν τω μεταξύ ο κατάλογος των προδοσιών μου μακραίνει,

Επειδή θέλω να ζήσω ευτυχισμένος ως τότε (και γι αυτό πρέπει να ζω παραπάνω στην πραγματική ζωή, αυθόρμητα, και λιγότερο στις σκέψεις μου), 


Αποφασίζω να κόψω το Υπογάστριο στην έντυπή του μορφή. 

Ευχαριστώ τον Πολίτη, το Παράθυρο και τους αναγνώστες για την φιλοξενεία και την ανάγνωση (και για τις εποικοδομητικές συζητήσεις για το πώς αλλιώς μπορείς να πείς "στύση" σε μια εφημερίδα ευρείας κυκλοφορίας). Πριν βουρήσετε να φάτε κόλλυφα, σκροφίτσες, σας πληροφορώ ότι ο Τοιούτος θα συνεχίσει να γράφει πιο αθυρόστομα και πιο μουλτιμίντια στο 

http://toioutos.blogspot.com. Δεν κρεμμάζει το βρακί τόσο εύκολα. Hasta la victoria siempre. Σας κλείνω, το πρασινομμάτικο με καλεί. Τα λέμε στο μπλογκ. ΧΧΧ

Προβολή "Prayers for Bobby"

Τοποθεσία:    Πανεπιστήμιο Κύπρου ( Πανεπιστημιούπολη) Αίθουσα ΧΩΔ 01 108

Ημερομηνία:  Πεμ, 13/01/2011 - 19:30 - 22:30

H accept- ΛΟΑΤ Κύπρου μας προσκαλεί στην παρουσίαση της ταινίας

Prayers For Bobby 

με τους Sigourney Weaver και Ryan Kelley

την Πέμπτη 13/01/2011 στις 19.30. 

Είσοδος Δωρεάν
 

Φέρτε την μάμα και τον παπά.

Το Πρασινομμάτικο

Το καλύτερο, του λέω, δεν είναι πως είσαι πανέμορφος, φιλάς υπέροχα και τρίβεσε πάνω μου σαν γάτα.

Το καλύτερο είναι πως είσαι εδώ, μαζί μου, τώρα. 

Πάω να την πάθω μαζί του. Το κατάλαβα όταν έφευγα από το σπίτι του το πρωί, ενώ οι άλλοι ξυπνούσαν για να παν εκκλησία, και περπατούσα στον ήλιο μετά τη βροχή και τραγουδούσα το ακόλουθο. Ήμαρτον:

Ένας Κόσμος Υπόγειος

Το πρώτο από 7 μέρη του ντοκιμαντέρ για τη δουλειά και τη ζωή του Ηλία Πετρόπουλου, του ανατρεπτικού εθνογράφου που ερεύνησε τον "υπόγειο"κόσμο της Ελλάδας (πχ, τα καλιαρντά και τους ρεμπέτες, πριν γίνουν και τα δυο της μόδας), γι' αυτό και φυλακίστηκε. 
Παραγωγή 2004, σκηνοθεσία της Καλλιόπης Λεγάκη.