Πολλή κουλτούρα έπεσε δαμέσα.
Ε, όχι και ποίηση, αυτό χρειάζεται ο κόσμος, ακόμα έναν κακό ποιητή.
Το πράμα με τον μιτσή πάει καλά, μιλούμε κάθε μέρα, κατουρκούμαστεν πάνω μας, είναι τέλεια, θα τον επισκεφτώ και βλέπουμε. Στη δουλειά ακόμα παίζω πελλόν, τον θυμούμαι συνέχεια, τους καφέδες του, τα σάντουϊτς του, τα χαλλούμια του για lunch. Ομολογώ πως αρχίζω να ξεχνώ το σώμα του, πώς ένιωθα το στήθος του στις παλάμες μου. Ουφφφ... :)
Γνωρίστε τον Fred:
No comments:
Post a Comment