Το πάρκο της Ζάχα

Κατέληξα κι εγώ όπως τους άλλους μπλόγκερς που απολογούνται γιατί έχουν να γράψουν πολύ καιρό. Σόρρυ, αλλά χωρίς την απειλή της πλησιάζουσας προθεσμίας δεν βάζω εύκολα τον κώλο μου κάτω να γράψει. 

Άκου τί θυμήθηκα τώρα. Όταν ήμουν 18 και πρωτοπήρα άδεια οδήγησης, κάποια ανεξήγητη έλξη με οδήγησε στο πάρκινγκ του πάρκου μεταξύ Πλατείας Ελευθερίας και Σολωμού. Ναι, αυτό που θα μας το κάνει ντιζαϊνάτο η Ζάχα Χαντίτ. (Τώρα που το σκέφτομαι, όχι και τόσο ανεξήγητη έλξη, είχα ένα συμμαθητή στο δημοτικό του οποίου ο μπαμπάς είχε σχολή οδηγών εκεί κοντά - ξέρεις, απ' αυτές με την βαμμένη μηχανή αυτοκινήτου στο γραφείο -, και μου έλεγε για τις αγγελίες στις δημόσιες τουαλέτες. Όπως και να 'χει.)

Φτάνω, παρκάρω, κατεβαίνω, πάω για κατούρημα - τάχα - στις δημόσιες τουαλέτες, και μπαίνω σ' ένα κουβούκλιο. Τίποτα δεν έκανα, ούτε καν κοίταξα αν ήταν κανείς άλλος στο χώρο, κάβλωσα μόνο διαβάζοντας τις αγγελίες στους τοίχους ή πίσω απ' τις πόρτες. Ξέρεις, του τύπου: "Κάνω πίπες, τηλεφώνα μου," ή, "Πω πω, κώλος." Μια έγραφε: "Είμαι δεκαεφτά χρονών αγόρι και ψάχνω άντρα για σοβαρό δεσμό," κι από κάτω κάποιος απάντησε: "Ο σοβαρός δεσμός σε μάρανε." 

Τέλος πάντων, διαβάζω τις αγγελίες μου, φτιάχνομαι και φεύγω άρον άρον. Διασχίζω το πάρκο κι ένας τύπος πάει να κοντέψει, εγώ χεσμένος απ' το φόβο πάω στο αυτοκίνητο. Κλειδώνω, κοιτάω δίπλα, ένας μαλλιάς και μουστακαλής, σαραντάρης, άσχημος σ'ένα βαν. Παναγία μου. Με κοιτάει, και νομίζει πως θέλω φάση, εγώ ξεκινώ το αυτοκίνητο (του παπά μου) και φεύγω, αυτός μ' ακολουθεί. Ήταν όπως τα έργα. Αναπτύσσω εγώ, αναπτύσσει κι εκείνος. Στρίβω εγώ, στρίβει κι εκείνος. Μπορεί να μ' άρεσε κάπου το παιχνίδι, αλλά από ένα σημείο και μετά πραγματικά σκεφτόμουν, μάι γκόντ, αυτός είναι μανιακός, δολοφόνος και παντρεμένος. Θα μου κόψει το δρόμο, θα με βιάσει, θα με σκοτώσει με τον κάβουρα του αυτοκινήτου και μετά θα πάει στη γυναίκα του. Ή, θα με σκοτώσει με τον κάβουρα του αυτοκινήτου, μετά θα με βιάσει - μπορεί και με τον κάβουρα -, και μετά θα πάει στη γυναίκα του. Κάπου στην Παλιά Λευκωσία τον έχασα.  Οδήγησα σπίτι τρέμωντας από το φόβο και την έξαψη και κλειδώθηκα στο δωμάτιό μου για έναν απ' αυτούς τους μνημειώδεις αυνανισμούς της εφηβείας. Οι παλιοί καλοί καιροί...

Μιλώντας για μαλακίες, βρήκα και αυτό. Μόνο για $29.86.